معنی تکبر و خودخواهی

منیت

تکبر

باد به غبغب انداختن

خودخواهی. [خوَدْ / خُدْ خوا / خا] (حامص مرکب) خودپرستی. خودپسندی. خودبینی. || خویشتن خواهی. (یادداشت بخط مؤلف).

تکبر. [ت َ ک َب ْ ب ُ] (ع مص) بزرگوار شدن. (زوزنی) (ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی). بزرگ منشی. (مجمل اللغه). بزرگ منشی نمودن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). بزرگ منشی و عظمت و بزرگواری و بر تنی و بوج و پغار. (ناظم الاطباء). بزرگی نمودن. (آنندراج). || گردنکشی کردن. (زوزنی) (دهار) (ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). غرور و خودبینی و گردنکشی و گستاخی. (ناظم الاطباء):
تکبر هم پلنگ آمد، غضب مار است و کین افعی
همان آزار خوکی دان، و حرص و آز چون موران.
ناصرخسرو.
فضل را دشوار آمد که او با صلف و تکبر بودی. (تاریخ برامکه).
تکبر عزازیل را خوار کرد.
سعدی.
با دوستان خویش نگه می کند چنانک
سلطان نگه کند به تکبر سپاه را.
سعدی.

تکبر، خودرایی، خودبینی، غرور، کبر، نخوت،
(متضاد) غیرخواهی

افاده، برتنی، تبختر، تفرعن، خودبزرگ‌بینی، خودبینی، خودپرستی، خودپسندی، خودخواهی، صلف، غرور، فیس، کبر، گردن‌کشی، لاف، نازش، نخوت،
(متضاد) فروتنی، افاده کردن، کبر ورزیدن، بزرگ‌منشی کردن

خودخواه بودن، خودپسندی،

egoismo

انانیت

ارتفاع، تصنع، تکبر، طوق، فکر، وقاحه

أَثَرَه (إثْرَه)

گردنفرازی , خودبینی , تکبر , نخوت , گستاخی , شدت عمل

Egoismus [noun]

بزرگی نمایی، خود بزرگ بینی

1860